Ciężarówka powoli jechała; poprzedzał ją wojskowy gazik z uzbrojonymi ubowcami. Przez częściowo zrolowaną płachtę brezentu widział samochód obstawy z KBW…
To fragment krótkiego, ale niezwykłego i poruszającego listu podporucznika Tadeusza Narkiewicza – „Ciemnego” do Rodziców. Oddaje on doskonale motywacje i wybory jego autora.
Była to jedna z największych wsyp w dziejach konspiracji niepodległościowej na Białostocczyźnie od 1939 roku.
Rok 199…, gdzieś na pojezierzu Drawskim. Siwowłosy mężczyzna leniwie przeciągnął się siedząc w krześle; ziewnął i rozciągnął skrzyżowane nogi. Ziewnął potężne jeszcze raz.
Marian Kozłowski urodził się 21 listopada 1915 roku, w Siemieniu k. Łomży, w rodzinie ziemiańskiej. Historia rodziny trwale jest związana z Ziemią Łomżyńską.
Pani Edwarda pochyliła się nad położoną na stole fotografią. Po chwili wskazując palcem na centralnie siedzącą postać za stołem powiedziała: To „Cygan”. A ten po lewo…to chyba… – zawiesiła głos na kilkanaście sekund – …Ciemny.
Michał Ostapiuk: artykuł „Dwa oblicza „Burego” (Piotra Zychowicza) niestety nie jest „do rzeczy”. Jest bardzo mocno „od rzeczy”.
Por. Wacław Grabowski ps. “PUSZCZYK”, jako dowódca, na czele niewielkiego patrol Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW), w 1953 podjął próbę przebicia się z otaczającego pierścienia we wsi Niedziałki, które zgromadziły ponad 1300 komunistycznego wojska KBW i UB.
Postawa żołnierzy podziemia niepodległościowego po 1944 roku była przez komunistyczny reżim Polski Ludowej napiętnowana, a jego skutkiem miało być ich zarówno fizyczne, jak i symboliczne unicestwianie.
Trzecia część filmu dokumentalnego poświęconego postaci Jerzego Woźniaka, żołnierza AK i WiN, lekarza skazanego na karę śmierci i długoletnie więzienie za działalność w podziemiu antykomunistycznym.
W pierwszej połowie listopada otrzymał od ppłk. Cieplińskiego zadanie wyjazdu do Warszawy w celu zorientowania się w możliwościach osiedlenia i zorganizowania tam siatki konspiracyjnej. „Na wolności” widzieli się wówczas po raz ostatni.
Część pierwsza trzyodcinkowego filmu „Żołnierze Wyklęci”, opowiadającego historię Jerzego Woźniaka ps. „Jacek”, żołnierza AK, uczestnika akcji „Burza”, emisariusza delegatury Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, lekarza, skazanego na śmierć więźnia politycznego Peerelu.
Druga część filmu dokumentalnego poświęconego postaci Jerzego Woźniaka, żołnierza AK i WiN, lekarza skazanego na karę śmierci i długoletnie więzienie za działalność w podziemiu antykomunistycznym.
Rok 1945 przyniósł niekorzystne rozstrzygnięcia dla sprawy polskiej. W styczniu gen. Leopold Okulicki „Niedźwiadek” rozwiązał Armię Krajową. Kadry dowódcze konspiracji wojskowej usiłowały uruchomić siatkę organizacji „Nie”.
Był żołnierzem Armii Krajowej. Tak chyba należy zacząć ten szkic. Jak sądzę bowiem to proste, ale wymowne określenie najlepiej oddaje dzisiaj charakter i doświadczenia, pokolenia, z którego się wywodzi. Pokolenia Akowskiego.
Urodzony w Pacunelach na Litwie. Cała rodzina usunięta administracyjnie z Litwy za manifestowanie polskości w 1924, zamieszkała w Wilnie na Nowym Świecie, tuż obok kolei.
Ta najważniejsza opowieść w moim życiu, zaczęła się na początku 1946 roku. Służyłem wtedy w stopniu plutonowego w oddziale „Ciemnego”- Tadeusz Narkiewicza. To była 20 –osobowa grupa Ochrony Sztabu Okręgu Białostockiego NZW, która pełniła także rolę Żandarmerii Okręgowej.
Wiele osób kojarzy termin „Żołnierze Wyklęci” z podziemiem antykomunistycznym działającym w granicach powojennej Polski. Należy zdać sobie sprawę z tego, że zorganizowany polski opór w stosunku do władzy komunistycznej miał miejsce chociażby na terenach Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej i trwał aż do początku lat pięćdziesiątych.