żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych Ur. 30 marca 1920 r. w Czachorowie k. Sierpca. We wrześniu 1939 r. brał udział w obronie stolicy. Od 1942 r. był wywiadowcą AK na Mazowszu. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na ziemie polskie ukrywał się. W sierpniu 1945 r., gdy ogłoszono amnestię, ujawnił się. Latem 1946 r. ponownie podjął decyzję o włączeniu się w działalność konspiracyjną w ramach Warszawskiego Okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego o kryptonimie „Mazowsze”. Oddział „Cichego” funkcjonował na pograniczu ziemi dobrzyńskiej i Mazowsza. 24 maja 1947 r. Tadeusz Derkowski został zatrzymany przez grupę operacyjną UB - MO. Za działalność antykomunistyczną, 24 lipca 1947 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy skazał go „na karę śmierci, utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze oraz przepadek mienia”. Wyrok wykonano 18 sierpnia o godzinie 15.30 w więzieniu karno-śledczym w Bydgoszczy przy Wałach Jagiellońskich. Potajemnie pochowany we wspólnej mogile na cmentarzu komunalnym przy ul. Kcyńskiej. W 1992 r. Sąd Wojewódzki w Bydgoszczy uznał za nieważny wcześniejszy wyrok WSR, stwierdzając, że Derkowski działał na rzecz niepodległości Polski.