Ur. 27 I 1912 r. w Grabinie, pow. Mińsk Mazowiecki. W wojnie obronnej 1939 r. w 22 pułku piechoty. W czasie okupacji niemieckiej żołnierz AK w Mińsku Mazowieckim. W latach 1944–1945 pełnił służbę wojskową w stopniu ogniomistrza w 3 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej. W 1945 r., za udział w walce o Wrocław, otrzymał brązowy medal Zasłużony na Polu Chwały. Po powrocie z wojska wstąpił do PSL, w czerwcu 1946 r. zamieszkał w powiecie wyrzyskim. Był prezesem gromadzkiego Koła PSL, bo jak powiedział w czasie śledztwa, z powodu represji UB, nikt nie chciał takiej funkcji pełnić. 7 VII 1946 r. wstąpił do oddziału kpt. Leona Mellera „Jędrusia”. Pracując w gospodarstwie rolnym, brał udział w akcjach rekwizycyjnych tej grupy. Oddział „Jędrusia“ nawiązywał do tradycji AK, prowadził propagandę na rzecz PSL i Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie. Jego członkowie składali przysięgę na wierność rządowi londyńskiemu. 22 VII 1946 r. aresztowany przez bezpiekę w Chlebnie. 8 VIII 1946 r. wraz z dwunastoma kolegami z oddziału skazany na śmierć w pokazowym procesie przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na sesji wyjazdowej w Wyrzysku. Zamordowany 4 IX 1946 r. o godz. 21.15 w więzieniu w Bydgoszczy. Pochowany w zbiorowej mogile na cmentarzu komunalnym. Rodziny nie powiadomiono ani o dacie śmierci, ani o miejscu pochówku. Pozostawił ciężarną żonę z dziećmi. W 1993 r. na wniosek żony Józefy został sądownie zrehabilitowany.