Urodzony 4 IX 1913 w Niedźwiadach k. Kalisza; syn Stanisława i Wandy z d. Bieniecka. W młodości działał ZHP, gdzie pełnił funkcję drużynowego, jednocześnie udzielał się też na niwie politycznej – należał do Młodzieży Wielkiej Polski. Jego starszy brat, Szymon Poradowski, był działaczem w Stronnictwie Narodowym. Pełnił funkcję komisarza Młodzieży Wielkiej Polski.
W 1931 kończy kaliskie gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki i rozpoczyna studia w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Po ukończeniu w 1936 nauki w seminarium i otrzymaniu święceń kapłańskich kontynuuje naukę na Uniwersytecie Warszawskim. Studiuje prawo i ekonomię. Nie przerywa jej mimo klęski w 1939 – uczestniczy w tajnych kompletach.
Od pierwszych dni okupacji prowadzi działalność konspiracyjną, przeciw Niemcom, na początku w Narodowo – Ludowej Organizacji Wojskowej, następnie w Narodowych Siłach Zbrojnych.
Rozkazem nr 14 Komendy Okręgu Warszawa – województwo z 26 X 1943 ks. „Benedykt” został zatwierdzony na stanowisko szefa Służby Duszpasterstwa NSZ i otrzymuje stopień kapitana (Na stanowisko Szefa Służby Duszpasterskiej N.S.Z. zatwierdzony został ks. Benedykt.). Do jego zadań należało m.in.: organizacja wykładów, kursów ideologicznych, zarówno, dla kapelanów i żołnierzy.
Funkcje szefa Służby Duszpasterstwa pełni do 1 II 1944, kiedy Rozkazem ogólnym nr 1 Dowództwa NSZ L. 19/ 44 z 1 II 1944, na to stanowisko powołano ks. dziekana Piotrowskiego – „W związku z objęciem przez Ks. dziekana Stanisława Chorzemińskiego (ks. dziekana Piotrowskiego) obowiązków Szefa Duszpasterstwa NSZ, księdza Benedykta pozostawiam do dyspozycji Szefa Duszpasterstwa i polecam użyć stosownie do osiągnięć i pracy włożonej przez niego, w czasie sprawowania obowiązków Szefa Duszpasterstwa.” Ks. dziekan Piotrowski, był związany z konspiracyjną Grupą „Szańca”. Niewykluczone, że ks. Poradowski pełnił funkcję jego zastępcy.
Ks. M. Poradowski w czasie wojny mieszkał, dla bezpieczeństwa, w Chylicach pod Warszawą. W trakcie działalności w duszpasterstwie NSZ, organizował wykłady, kursy ideologiczne, zarówno, dla kapelanów i żołnierzy.
Był odpowiedzialny za wydawanie miesięcznika Lux Mundi, przeznaczony dla kapelanów i poświęcony zagadnieniom pracy duszpasterskiej w okresie pokoju, konspiracji i powstania. Korzystano z materiałów, wydawanego przed wojną, „Kwartalnika poświęconego sprawom katolickiego duszpasterstwa wojskowego w Polsce”.
„Lux Mundi” był jedynym tego rodzaju pismem podziemnym w okupowanej Polsce. Drukowany w Narodowych Zakładach Wydawniczych. Pierwszy numer pisma ukazał się w XI 1943. Liczyło 8 stron i zawierało wskazówki dla kapelanów oddziałów partyzanckich dotyczące ich służby duszpasterskiej.
Propagowano w nim, przedstawiając liczne przykłady poległych w walce żołnierzy i oficerów, wzór żołnierza NSZ – rycerza walczącego za Ojczyznę i wiarę katolicką.
Pismo wydawano przy współpracy XX. Pallotynów pod Warszawą. Ostatni numer „Lux Mundi” ukazał się w lipcu 1944. Pismo wyróżniało się doskonałą szatą graficzną i wysokim poziomem merytorycznym i redakcyjnym zamieszczanych
Kilka numerów Lux Mundi zachowało się do dzisiaj.
W 1945, pod koniec wojny, wraca w Kaliskie i obejmuje parafię Św. Jakuba Apostoła w Tłokini pod Kaliszem. Zagrożony aresztowaniem ks. Poradowski, wraz z całym sztabem Komendy Głównej NSZ, został jesienią 1945 przerzucony do Murnau do II Korpusu gen. W. Andersa, w której pełnił funkcję kapelana. Po demobilizacji wojsk polskich przeniósł się do Francji.
Tam spotkał wielu kapłanów przybyłych z KL Dachau. Spotkał m.in. swego ordynariusza (diecezji włocławskiej) ks. Karola Mieczysława bp. Radońskiego, który – po zorientowaniu się w sytuacji ks. Poradowskiego – polecił mu pozostać w Paryżu i kontynuować studia.
Podczas pobytu w Paryżu, w ciągu trzech lat uzyskał trzy doktoraty: z teologii, prawa i socjologii. Tam powstała druga praca pt. Protestantyzacja Kościoła Katolickiego, publikowana w czasopiśmie Duszpasterz Polski Zagranicą.
W 1949 wyjeżdża do Chile. Wykłada na katolickich uniwersytetach w Santiago (Papieski Uniwersytet Katolicki) i w Vaparaíso, zostaje prezesem Związku Polaków w Chile, wydaje miesięcznik Polak w Chile i własny kwartalnik Estudios sobre el Comunismo (Studia nad komunizmem) na poziomie uniwersyteckim.
Był organizatorem wielu odczytów i konferencji dotyczących komunizmu, marksizmu, leninizmu, trockizmu, stalinizmu. W okresie przewrotu dokonanego 11 IX 1973 przez gen. Augusta Pinocheta pisał artykuły popierające przemiany społeczne zachodzące w Chile.
Powstały także nowe prace, m.in.: Wyzwolenie czy ujarzmienie?, Aktualizacja marksizmu przez trockizm, Socjologia cywilizacji, Marksizm i teologia, Teologia wolności, Dziedzictwo rewolucji francuskiej. Pisał w jęz. hiszpańskim, angielskim, portugalskim, polskim.
Do Polski ks. Michał Poradowski wrócił we IX 1993 i zamieszkał u swojej siostry we Wrocławiu. Nie zaprzestał działalności publicystycznej, pojawiają się m.in.: Talmud czy Biblia?, Źródła dla współczesnego ekumenizmu, Trzydziestolecie II Soboru Watykańskiego, Problemy II Soboru Watykańskiego. Staraniem Okręgu Lubelskiego Związku Żołnierzy NSZ w 1997, zostaje wydana pierwsza praca ks. prof. Poradowskiego, napisana przezeń jeszcze w czasie wojny, Katolickie Państwo Narodu Polskiego. Zostaje honorowym członkiem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych.
Zmarł 16 VI 2003 we Wrocławiu.
Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kokaninie koło Kalisza, podczas skromnej uroczystości pogrzebowej, którą znana polonijna działaczka i poetka Wanda Sieradzka de Ruig scharakteryzowała następującymi słowami:
Jak to jest…
Umiera wielki człowiek tak
Jakby był mały
Garstka ludzi Go żegna
Nie tłumy
I milczą honorowe salwy
Zastrzeżone dla miernot
(polityk, artysta, mąż stanu)
Ale te słowa nie pasują do osób
Wszystko się skundliło
Odchodzą wielcy
Panoszą się… karły
(W. Sieradzka „Pamięć”)