Ur. 30 sierpnia 1911 r. w Płocku. Przed II wojną światową był oficerem artylerii WP.
Podczas wojny obronnej 1939 r. walczył m.in. pod Skarżyskiem i Iłżą. 19 września dostał się do niewoli sowieckiej, z której zbiegł na Węgry. Od listopada 1939 r. działał w ZWZ-AK we Lwowie. Pełnił funkcje dowódcze w kontrwywiadzie i wywiadzie Komendy Okręgu Lwów. We wrześniu 1943 r. został komendantem Inspektoratu Gródek Jagielloński.
W czasie akcji „Burza” był dowódcą Zgrupowania „San” (26 pułk piechoty AK). W pierwszych dniach sierpnia 1944 r. przeprowadził swoje zgrupowanie za San, na Rzeszowszczyznę. 16 sierpnia ruszył na odsiecz powstańczej Warszawie.
W dniach 17-18 sierpnia w rejonie Sarzyna i Rudnika nad Sanem jego oddział został okrążony i częściowo rozbrojony przez wojska sowieckie. Z większością swoich ludzi dołączył do Zgrupowania AK „Warta”, gdzie dowodził batalionem „C”.
W sierpniu 1945 r., po rozwiązaniu „Warty”, wyjechał w Jeleniogórskie, gdzie organizował struktury Zrzeszenia WiN. Do 10 października 1945 r. był kierownikiem Rejonu w Jeleniej Górze, a następnie w Żarach.
Aresztowany przez UB 1 czerwca 1946 r. 3 stycznia 1947 r. został skazany na karę śmierci, zamienioną następnie na 15 lat więzienia. 5 maja 1956 r. na mocy amnestii został zwolniony z więzienia.
Osiadł w Rzeszowie, gdzie pracował w Izbie Rzemieślniczej. Zmarł 25 lipca 1968 r. w Rzeszowie.