Ur. 9 sierpnia 1912 r. w Brzezinach k. Ropczyc. Był oficerem piechoty i lotnictwa WP. W kampanii wrześniowej został wzięty do niewoli niemieckiej. W październiku 1939 r. zbiegł z grupą oficerów z obozu jenieckiego w Chmielniku k. Pińczowa.
Był pierwszym komendantem i organizatorem Placówki ZWZ-AK Brzeziny. Od jesieni 1942 do stycznia 1944 r. pełnił funkcję oficera szkoleniowego Obwodu AK Dębica.
Uczestniczył w wielu akcjach bojowych, ochraniał też egzaminy maturalne tajnych kompletów „Kuźnicy”. Od marca 1944 r. był komendantem Obw. Dębica. W czasie akcji „Burza” był zastępcą mjr. Adama Lazarowicza „Klamry”. Od jesieni 1944 r. poszukiwał go radziecki kontrwywiad wojskowy „Smiersz”.
W okresie od marca do sierpnia 1945 r. był inspektorem Inspektoratu Mielec organizacji „NIE” i DSZ. Od września 1945 r. do października 1946 r. kierował kolejno Rejonami: Mielec „Północ” i Krosno „Południe” Zrzeszenia WiN.
Był też redaktorem i drukarzem podziemnego pisma „Ku Wolności”. Zagrożony aresztowaniem, został przeniesiony w październiku 1946 r. na Dolny Śląsk, gdzie odbudował prawie od podstaw struktury WiN. Od marca 1947 r. był ostatnim kierownikiem Okręgu Wrocław WiN.
Został ujęty 12 grudnia 1947 r. 10 sierpnia 1948 r. został skazany przez WSR we Wrocławiu na karę śmierci. Rozstrzelany 27 listopada 1948 r.
Skazanemu odmówiono ostatniego przed egzekucją widzenia z rodziną.