Ur. 12 VI 1926 w Wilnie
Od 1941 r. w wileńskich Szarych Szeregach, we wrześniu 1942 r. zaprzysiężony jako żołnierz AK w plutonie kadrowym Szarych Szeregów. Staż bojowy – od czerwca 1944 w 3. Wileńskiej Brygadzie AK zakończył w lipcu 1944, gdy Sowieci podstępnie rozbroili jednostki AK.
8 I 1945 wstąpił do oddziału partyzanckiego kpt. Jerzego Bronikowskiego „Jana Czarnego”. Po demobilizacji wrócił do Wilna. W styczniu 1946 r. w Gdańsku nawiązał kontakt z mjr. „Łupaszką”, stając się współpracownikiem 5. Wileńskiej Brygady AK.
W marcu działał w patrolu dywersyjnym, a od początku lipca 1946 r. do 18 sierpnia w szwadronie sierż. Olgierda Christy „Leszka”. W latach 1946–1948 w Gdańsku utrzymywał kontakt z konspiracją wileńską.
Aresztowany 8 lipca 1948 r. przez funkcjonariuszy UB w Gdańsku, mimo wcześniejszego ujawnienia, skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego 27 X 1949 r. na łączną karę 12 lat więzienia.
Trzykrotne prośby o ułaskawienie odrzucono. Zwolniony warunkowo w marcu 1954, na wolność wyszedł dopiero 2 IV 1955 r. Był pod obserwacją służb specjalnych do końca lat 60-tych. W 1955 r. rozpoczął pracę i kontynuował naukę.
W 1981 r. wraz z Olgierdem Christą „Leszkiem” podjął starania o ekshumację Tadeusza Urbanowicza „Moskity”, ze szwadronu „Leszka”. Wspierał gdański niezależny ruch harcerski. Zmarł 27 III 1987 r. w Gdańsku. 19 VIII 1991 r. Sąd Wojewódzki w Gdańsku unieważnił wyroki wydane przez Wojskowy Sąd Rejonowy i uznał, że czyny, za które został skazany, związane były z „działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego”.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej.