Ur. 24 stycznia 1927 w Sadlnie Konińskim, pow. Nieszawa. Przed wojną działał w harcerstwie. Od 1944 roku związany z oddziałem AK Edwarda Lewandowskiego „Leszcza”. Po wojnie mieszkał w Mąkoszynie. W sierpniu 1945 wstąpił do oddziału „Szarego”. Brał udział w akcjach rozbrajania posterunków MO na pograniczu Kujaw i Wielkopolski. 2 listopada 1945 aresztowany w rodzinnym domu przez funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Włocławku. W trakcie przesłuchania zeznał, że jego wstąpienie do partyzantki miało związek z fascynacją bronią i mundurami. 22 lutego 1946 poznański Wojskowy Sąd Okręgowy na procesie pokazowym w Bydgoszczy, skazał go na karę śmierci. W opinii dyrektora Biura Prawnego Krajowej Rady Narodowej, ze względu na młody wiek, krótki pobyt w oddziale partyzanckim oraz drugorzędną rolę podczas poszczególnych akcji, zasługiwał na ułaskawienie. O zamianę kary śmierci na więzienie starała się również jego dawna nauczycielka ze Szkoły Powszechnej w Mąkoszynie. W piśmie skierowanym do sądu broniła go jako bardzo wartościowego człowieka. Napisała m. in.: Charakter miał prawy i szlachetny. Brzydził się kłamstwem. Pod każdym względem mógł kolegom służyć za wzór. Prośby nie odniosły jednak skutku. Wyrok śmierci wykonano 29 maja 1946 w więzieniu przy Wałach Jagiellońskich w Bydgoszczy. W tym dniu rozstrzelano również sześciu jego kolegów z oddziału. Miejsce pochówku do dziś nie jest znane.