Ur. 5 maja 1913 r. Od 1931 r. służył w armii jugosłowiańskiej, w 1940 r. rozpoczął studia w jugosłowiańskiej Wyższej Szkole Wojennej.
Uczestniczył w obronie Jugosławii. W 1942 r. dostał się do niewoli niemieckiej w Rawie Ruskiej, przeniesiony do Stryja, skąd uciekł 13 stycznia 1944 r.
Nawiązał kontakt z AK, uczestniczył w akcji „Burza” dowodząc czterema szwadronami oddziałów leśnych 14 pułku ułanów AK na wschodnich przedpolach Lwowa.
Aresztowany i osadzony w więzieniu kontrwywiadu sowieckiego we Lwowie, zbiegł we wrześniu 1944 r. Oskarżony o zabicie żołnierzy sowieckich, skazany na 10 lat więzienia. Uciekł i nawiązał łączność z lwowskim Okręgiem NIE. Wyznaczony na dowódcę kompanii D14.
5 marca 1945 zaskoczony przez sowietów pod wsią Ujazdy, ranny i ujęty. Wykradziony ze szpitala w Rzeszowie, ukrywał się. Powrócił do oddziałów, brał udział w akcji rozbicia taborów sowieckich pod Jasienicą 25 czerwca 1945 r.
Po rozwiązaniu zgrupowania „Warta” przeniósł się w okolice Lubania obejmując tam funkcję burmistrza. Pod koniec sierpnia przedostał się jako Francuz, były jeniec niemiecki, do Pragi a później do Paryża gdzie mieszkał do śmierci.
Zmarł 6 czerwca 1967. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Walecznych oraz odznaczeniami brytyjskimi i jugosłowiańskimi.