Ur. 21 grudnia 1916 r. we Lwowie. W Równem jako gimnazjalista włączył się do ruchu harcerskiego. Podjął naukę w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu i w Bydgoszczy.
Od 1936 r. zawodowy oficer marynarki wojennej; obrońca Helu na statku ORP „Żuraw” we wrześniu 1939 r. (osobiście strącił dwa niemieckie bombowce). Więziony w obozie jenieckim w Woldenbergu na Ziemi Lubuskiej.
Po zwolnieniu, w lutym 1945 r. nie wrócił do rodzinnego Lwowa na skutek zmiany granic. W Bydgoszczy pracował w kierownictwie obozu pracy dla Niemców w Zimnych Wodach. Zagrożony aresztowaniem, uciekł wraz z innymi do lasu.
Za namową por. Kazimierza Wróblewskiego „Kruka” włączył się w pracę konspiracyjną lokalnego środowiska AK. W maju 1945 r. pełnił funkcję zastępcy dowódcy w oddziale „Kruka”. 7 VI 1945 r. w Bydgoszczy został aresztowany przez bezpiekę. Był „bestialsko torturowany”.
21 XII 1945 r. w 29. urodziny, skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu na sesji wyjazdowej w Bydgoszczy na karę śmierci.
22 XII 1945 r. skierował prośbę do Bieruta o zamianę kary śmierci na więzienie. 12 I 1946 r. Bierut odmówił mu prawa łaski. 21 II 1946 r. stracony w bydgoskim więzieniu przy Wałach Jagiellońskich. Jego miejsce spoczynku pozostaje nieznane. Rodzina jeszcze w latach 50 poszukiwała go przez Czerwony Krzyż.