Urodzony 8 I 1919 r. we wsi Markowo Wólka. Jako prymus ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii. Otrzymał przydział do 9. pułku strzelców konnych. Przeszedł cały szlak bojowy wojny obronnej. Z Grupą Operacyjną „Polesie” uczestniczył w ostatnich bitwach września 1939 r. Dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w październiku i powrócił w rodzinne strony, na teren okupacji sowieckiej. Zaprzysiężony do AK w maju 1940 r., ścigany przez NKWD, pełnił różne funkcje dowódcze. Wiosną 1944 r. dołączył do lotnego oddziału dowodzonego przez ppor. Romana Ostrowskiego „Wichra”. Awansował 1 VI 1945 na porucznika. Po lipcu 1944 r. objął szefostwo samoobrony Obwodu Wysokie Mazowieckie AK. Jesienią 1944 r. rozpoczął działalność z 4-osobowym patrolem. Po kilku miesiącach miał już spory oddział partyzancki. Przedstawiony do awansu na kapitana 30 IV 1946 r. Za męstwo i zasługi odznaczony Krzyżem Walecznych. Podczas amnestii lutowej 1947 r. ukrywał się. W maju 1947 r. podporządkował się kpt. Władysławowi Łukasiukowi „Młotowi”, dowódcy 6. Wileńskiej Brygady AK. Po jego śmierci w czerwcu 1949 r. objął komendę nad patrolami brygady. Utrzymał się w polu niemal do końca 1952 r. W wyniku prowokacji przygotowanej przez bezpiekę został zwabiony podstępnie do Warszawy i tam 27 X 1952 r. aresztowany. Skazany 24 X 1953 r. w pokazowym procesie na karę śmierci. Zamordowany. Miejsce pochówku pozostaje nieznane.