80 lat temu, rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych gen. Władysława Sikorskiego, Związek Walki Zbrojnej został przemianowany na Armię Krajową:
„Dnia 14 lutego 1942 r.
Kalina
W ślad za moim rozkazem l.2926 z dnia 3 IX 1941 r.
1. Znoszę dla użytku zewnętrznego nazwę ZWZ – wszyscy żołnierze w czynnej służbie wojskowej w Kraju stanowią „Armię Krajową” podległą Panu Generałowi, jako jej dowódcy
2. Stanowisko Pana Generała nosi nazwę Dowódcy Armii Krajowej […]
Naczelny Wódz
Sikorski
Generał broni”
Nazwa Armia, a nie Związek, oprócz scalenia organizacji niepodległościowych miała uświadomić aliantom, że struktura podporządkowana rządowi w Londynie prowadzi aktywną walkę przeciwko niemieckiemu okupantowi.
Pierwszym Komendantem Głównym AK, który podlegał Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych został Stefan Rowecki „Grot”, który świetnie rozbudował dotychczasowe struktury.
W skład Komendy Głównej weszły oddziały, piony organizacyjne i samodzielne służby, a w terenie powołano okręgi, obwody i placówki, które odzwierciedlały przedwojenny podział Polski.
Według różnych szacunków liczba żołnierzy AK wynosiła na początku 1942 r. ok 100 tys. W momencie największego rozkwitu w lecie 1944 r., liczyła ok. 390 tyś żołnierzy i blisko 11 tyś. oficerów co czyniło z niej największą podziemną armię w okupowanej Europie.
Fot. Patrol żołnierzy Okręgu Nowogródek AK i cywile przed zabudowaniami wiejskimi w okolicach Nowogródka – widok zza płotu. Żołnierze ubrani w białe płaszcze maskujące. Styczeń 1944 r. Źródło: IPN